Het Zelf kan niet bestaan in en voor het zelf, maar alleen in betrekking tot de Andere Mens. Een mens wordt pas zichzelf in relatie tot de ander, of scherper nog, vanuit de ander. Een voorbeeld van de ultieme filosofische aanraking van de ziel is vriendschap.
Het uitgangspunt in mijn werk is de confrontatie, van aangezicht tot aangezicht, met de Ander. Hetgeen een beroep op de waarnemer doet. Niet de verwerkelijking van het eigen ik staat in deze visie centraal, maar ook de toewijding aan de ander.
Zoekend naar een gelaagdheid in betekenis en materiaal, ongedwongen, natuurlijk en licht weergegeven. Het begin is een idee, een gedachte die vlekmatig uitgewerkt wordt. Het werk gaat een eigen leven leiden, waarbij de betekenis aan de verbeelding van de waarnemer wordt overgelaten.
'Ik keek en keek
en wat zag toen mijn blik
dat wat eerst jij en jou leek
bleek echter mij en ik'
“Momenten
Vertaald in vlekken en streken
Gelaagd in inhoud en oppervlak
Spreken in stilte”
