Nikolaj Dielemans.
Het werk is te kenschetsen als abstracte vertellingen, soms manifest, dan weer naar de achtergrond, maar altijd ruimte latend voor interpretaties. Het werk, soms poëtisch, tracht de toeschouwer te prikkelen. Structuren en kleurgebruik hanteert hij als de mijnbouw van de verbeelding: laag op laag, tastend naar de transcendentie van de verf. Kleuren en vormen golven over en door elkaar; voortdurend in beweging. En in die beweging ontstaan de abstracte voorstellingen, waarin toch ook weer herkenbare vormen waarneembaar blijven. In zijn werk is het ruimtelijk kader, dat flarden van geabstraheerde taferelen tot zich neemt, de basis. Zo ontstaat een nieuwe werkelijkheid.
