Jongtalent 2008. Academie voor Beeldende Vorming Tilburg

Beiden hebben we altijd interesse gehad voor oude, niet meer in gebruikzijnde, lege ruimtes. De sfeer intrigeerde ons. We hebben de kans gegrepen om samen deze fascinatie te vertalen in beelden.

Tijdens ons afstudeerjaar aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg hebben wij een half jaar lang in sito gewerkt in een oude leegstaande schoenfabriek. De sporen van menselijke herinnering en de suggestie van de aanwezigheid van nu anonieme personen, hebben wij proberen vast te leggen in woorden en beelden. Oneindige herinneringen.
Het verstrijken van de tijd hebben wij geuit in filmbeelden waarin er met minimale middelen als kleine papiertjes aan draden en flakkerend kaarslicht, continuïteit van bewegingen worden gesuggereerd.

Deze beelden vormen onderdeel van installaties die wij in een nieuwe omgeving plaatsten. Zo deden we dit in een trappenhal in de Hogeschool van Tilburg. Door middel van installaties en projecties zoeken wij interactie tussen een verlaten, doorleefde ruimte en een nieuwe omgeving waar het bruist.

Flarden teksten worden voor de toeschouwer zichtbaar en geven de suggestie van de verhalen die wij in die ruimtes voelden. Doordat de teksten niet volledig te ontcijferen zijn biedt het werk ruimte voor vrije interpretatie. De flarden teksten doen een beroep op de belevingswereld van de toeschouwer.


Beoordeling Afstuderen Praktijk.
Werkproces: 8
Beeldend werk: 8
Presentatie: 8


Notities beoordeling docent Henriette Wiessing:
Het is niet mogelijk om iets over het werk van Veerle te zeggen, zonder daarin iets te zeggen over het werk van Sofie en omgekeerd. Het werk is van ieder van jullie en van jullie beiden, maar het stijgt daar ook bovenuit, het werk is van zichzelf geworden. Z'on volstrekte symbiose in beelden komt weinig voor en ik heb ervan genoten om het te zien groeien.
Steeds was het een verrassing om met jullie een gesprek te hebben over de beelden, de taal en de overwegingen om voor het een of het ander te kiezen.
Mochten we straks wel in de fabriek gaan kijken naar de intimiteit van wat zich daar had afgespeeld of moesten we tevreden zijn met de films en de foto's die dat werk opleverde?
Steeds bewust het een en ander afwegend zijn Veerle en Sofie stap voor stap doorgedrongen in de wereld van de verhalen die verteld wilden worden om ze te tonen aan hen die ze willen horen.