Het moment waarop de materie begint te ademen, dát is waar ik naar op zoek ben. De grens waarop linnen, verschillende lagen transparant en Japans papier, dikke pasteuze en dunne doorschijnende acrylverf, houtskool, inkt, krassen en spetters met de verbeelding aan de haal gaan en zich nieuwe horizons vormen.
Mijn werk is erop gericht dit moment te vangen. Zonder het af te dwingen wordt er een appèl gedaan op het belangrijkste instrument, waarmee het schilderij tot leven komt: „De verbeelding van de toeschouwer.“