Kunstkaart

We zien een stadsgezicht, een kade en een jong tomboy meisje of jongen met een machinegeweer in de aanslag, op (wat lijkt) een enorme banner die op de zijkant van een flatgebouw prijkt. Wat voor agressieve reclame kan dit zijn? En hoezo domineert het de publieke ruimte zo? Geloven we dat geweld toch een soort van cool is. De gele woorden ‘Keep Smiling’ springen in het oog alsof de graffiti artiest met zijn tekst reageerde op het beeld voor hem. Daar kunnen we alleen maar naar raden. Nu voelt het bijna verplicht om te blijven lachen. Lachen als een cynische clown, om het cynisme te overleven. Dit beeld is cynisch inderdaad en bijna de verbeelding voorbij. Maar deze vertoning is zo echt als het dagelijkse nieuws. Dit decor is op camera gevangen toen ik in Wenen op bezoek was. De realiteit kan vreemder zijn dan fictie. En natuurlijk was dit wel een absurdistisch en onverwacht kadootje aan een kunstenaar zoals ik. Dit is waarom ik een realistische her-weergave heb geschilderd van deze foto. Elke fictieve toevoeging was onnodig en te veel geweest. De waarheid doet wel een beetje pijn, niet?