Kunstkaart

Een abstract commentaar van mobiele telefonie in de trein. Dit schilderij is gemaakt naar aanleiding van de schets Victory Rhapsody. In deze tekening heb ik zwarte vormpjes van parallellogrammen geplakt, als ware het mobiele telefoons in verschillenden standen, tegen een achtergrond van verschillende situaties in de metro. In het schilderij ben ik uitgegaan van een abstracte verdeling in kleurige vlakken, waaronder enkele in primaire kleuren. In deze vlakken zijn reizigers verwerkt, sommige alleen en profil. De figuur rechtsonder is het duidelijkst uitgewerkt: hij is verdiept in zijn telefoon. De zwevende vlakjes uit de schets zijn hier iets anders toegepast. Om ze nog meer naar voren te laten springen heb ik er witte letters in gezet. De letters vormen het woord Dodeskaden. Dat deze tekst past is toeval. Ik zocht naar een betekenis voor de letters en toen moest ik denken aan de film Dodeskaden van Kurasawa. Hierin wordt de ellende van een achterbuurt getoond met als enige constante een geestelijk gehandicapt jongetje dat steeds over verlaten rails heen en weer loopt en daarbij het geluid van een trein maakt ( in het Japans ‘dodèskadèn’, oftewel kadang kadang in het Nederlands).