Het uitgangspunt in mijn werk is de discrepantie tussen het traditionele Nederlandse landschap en de realiteit van het snel veranderende land. Het land dat zich onder invloed van de mens vormt, het cultuurlandschap, fascineert mij enorm. Hoever gaan we in cultiveren van land? Hoe ziet ons land er over twintig jaar uit? In mijn werk zoek ik situaties op waarin traditioneel- en gecultiveert land een strijd met elkaar aan aangaan.
Het uitgangspunt bij mijn eindexamenproject 'Verloren bakens' is het verdwijnen van de vuurtoren in functie in Nederland geweest. In vroegere tijden was de vuurtoren letterlijk en figuurlijk een rots in de branding. De tijden zijn echter veranderd door automatisering en nieuwe technieken. Het onmisbare baken voor de scheepvaart is vervangen door verkeerstorens en kustwachten. Wat overblijft is de vuurtoren als object, hopeloos verloren in het landschap, functieloos en misplaatst. In deze serie bekijk ik de toren los van haar functie die betrekking heeft op zee, maar puur vanuit het landschap waarin ze staat. Dit laat de frictie zien waarmee de toren momenteel te maken heeft en geeft een vervreemdend effect.
In mijn andere eindexamenproject, Kanaleneiland 2006, heb ik de tussengebieden in de wijk Kanaleneiland (Utrecht) gefotografeerd. Kanaleneiland is herkenbaar aan haar flats. De structuur is zo dat er tussen de flats die haaks op elkaar staan afzonderlijke gebieden ontstaan: “overgebleven” gebieden waar parkeerplekken, speelplaatsen en ruimte voor natuur gemaakt is. Er is bij de bouw goed nagedacht over groen in de wijk en ruimte voor speelplaatsen, maar in de praktijk blijkt dat deze maar weinig gebruikt worden voor die doeleinden. De maakbaarheid van een wijk (en een samenleving) kan klaarblijkelijk niet eindeloos doorgetrokken worden. De ruimtes worden niet voor de bedachte doeleinde gebruikt omdat ze afgelegen liggen en nauwelijks onderhouden worden. Verouderde speelplaatsen, ingebouwd tussen flats zijn ook niet aantrekkelijk. De tussengebieden in de wijk zijn broedplaatsen voor vervuiling, verval en criminaliteit. Ik heb me bij dit project gericht op het ontbreken van de functie van de "tussengebieden".
In mijn nieuwste project, "In between", richt ik mij op de bizarre plek waar sommige mensen wonen. Mijn verbazing hierover is groot. Woningen die jaren geleden in een prachtige, groene, omgeving gelegen waren zijn nu omgeven door snelweg, spoor en andere infrastructuur en industrie. In mijn beelden heb ik het huis en de omgeving een duidelijke confrontatie aan laten gaan. De beelden zijn monumentaal, verassend, vervreemdend en roepen een gevoel van tegenstrijdigheid en verbazing op.