OVER HET WERK
De keramiek objecten van Vera Zegerman zijn handgevormd en uniek. Haar werk is veelal geïnspireerd op organische, natuurlijke vormen, zoals fossielen. Ze onderzoekt vaak tegenstellingen zoals tussen glad en ruw. Verder heeft zij een voorliefde voor kleuren. Eerst maakte ze aparte series werk rond deze thema’s. De laatste tijd komt dit allemaal samen in elk beeld: de organische natuurlijke vormen zijn nog altijd de basis en elk object heeft nu gladde en ruwe gedeelten. De kleurrijke details vormen onderdeel van haar beeldtaal en geven haar werk een herkenbare uitstraling.

Zij werkt met klei omdat zij daarmee vrijwel elke vorm kan maken. Klei is immers bijzonder kneedbaar en zacht en het is een geweldig proces om te zien dat het uiteindelijke, onder mensenhanden gegroeide, eindresultaat door verhitting in het vuur versteent tot een definitieve vorm. De objecten die zo ontstaan, kunnen gezien worden als nieuwe levensvormen. Omdat de meeste beelden zijn ontstaan vanuit fossielen als inspiratiebron, is daarmee de cirkel rond.

VERBODEN AF TE BLIJVEN
De behoefte die beschouwers van het werk van Vera Zegerman vaak blijken te hebben om haar objecten aan te raken en eraan te voelen, inspireerde haar in 2006 om een serie beelden te maken die aangeraakt móeten worden, want het thema is: “verboden af te blijven”.

De beelden die zo ontstonden kun je ook beleven zonder te kijken, met je ogen dicht. “Bevoelers” van dit werk voelen tegenstellingen zoals tussen glad – ruw, hard – zacht en warm -koud. Dit roept bij iedereen verschillende associaties op. De organische en natuurlijke vormen, die ook in haar andere werk altijd een grote rol spelen, beïnvloeden de sensatie van het aanraken.

Dit geldt vooral voor de serie objecten waarin zich een lamp bevindt: door een enkele kier schijnt gekleurd licht (bijvoorbeeld rood of paars) en het beeld wordt verwarmd door de lamp. De toeschouwer is verrast om de warmte te voelen als hij of zij zich houdt aan het “verboden af te blijven” en het beeld aanraakt.

Veel mensen moeten over een drempel heen om de beelden aan te raken, omdat ze gewend zijn dat je niet aan kunst mag komen, maar kunnen daarna niet meer stoppen omdat ze de warme beelden zo aangenaam vinden. Voor Vera is het belangrijk met dit werk - heel letterlijk - “contact” te maken met de beschouwers.