Statement 2010
Inspiratiebronnen voor mijn schilderijen zijn onder andere sagen en sprookjes en daarnaast hedendaagse mediums als klassieke literatuur en films. Als setting gebruik ik vaak het Gelderse landschap. Mijn schilderijen tonen een schemerwereld waarin ik mijn persoonlijke verbeelding koppel aan de archetypen.
Met mijn werk sta ik in de traditie van symbolistische schilderkunst. Met een verfijnde schildertechniek schilder ik laag over laag met olieverf en eitempera.
De dieren die ik schilder hebben een mythologische oorsprong, zij komen voor in fabels, sagen en andere vertellingen. Zij hebben een bepaalde lading en symboliek. Vogels zijn terugkerende onderwerpen. Vooral de kraai, de orakelvogel en boodschapper van een andere wereld oefent een sterke aantrekkingskracht op mij uit. De ambivalente symbolieke betekenis als dood, oorlog, eenzaamheid en tegenspoed tegenover waakzaamheid, magie en verband met een vorig leven zijn voor mij thema's die ik graag onderzoek in mijn werk.
De vergankelijkheid, dan wel de schoonheid van vergankelijk is de rode draad door mijn werk. Dit verbeeld ik letterlijk door het schilderen van dode dieren, maar ook symbolisch, bijvoorbeeld door slapende, in zichzelf gekeerde mensen. Met het verbeelden van de dood, verwijs ik o.a. naar het omgaan met onze sterfelijkheid.
Ophelia is veel gebruikt motief in mijn werk. Zij is een hedendaags metafoor van melancholische gevoelens, een verlangen naar een andere, niet alledaagse werkelijkheid. Zij symboliseert zowel de femme fragile, het kwetsbare meisje, als de femme fatale, de gevaarlijke verleidster. Ze verbeeldt de onschuld en de lust.
Hoewel de personages in mijn schilderijen universeel zijn en louter als referentie dienen naar een symbolieke betekenis of daar aan gerelateerde verborgen werkelijkheid zijn de vaak vrouwelijke modellen die ik daar voor gebruik, mensen / vrienden die dichtbij mij staan.
In mijn recente werk schilder ik steeds vaker met een monotoon kleurpalet, vooral in nuances grijs. Dit om de verstilling en mysterieuze ambiance die ik neer wil zetten te versterken.

2003
Ik studeerde af in 2003 aan de Hoge school voor Kunsten te Arnhem. Schilderen is mijn passie en mijn doelstelling op de academie was om dit verder uit te diepen. Gestaag maar zeker heb ik mijn wijze van schilderen verder ontwikkeld en met veel geduld bouw ik mijn schilderijen op uit laagjes verf. Van ei-tempera naar olieverf.
Mijn fascinatie gaat uit naar de vergankelijkheid van leven; de angst voor, acceptatie van of behoefte aan de dood, en tevens de seksuele lust en de drift om leven voort te zetten/brengen.
Het afgelopen jaar heb ik gewerkt aan een serie waarin ik tot doel stelde vergankelijkheid en seksualiteit te combineren in één beeld. Zodoende zijn de schilderijen op twee manieren te bekijken. Dood of levend? Masturbatie of zelfmoord? Sensueel of afstotend? Ik laat het in het midden, zodat het een mysterie blijft, zoals ook met de dood; je weet pas wat er werkelijk gebeurt totdat je het zelf ondergaat.
De mens in intieme momenten. Met persoonlijke beelden probeer ik de toeschouwer te raken, en met schilderen vereeuwig ik het moment.

eind-beoordeling:

Op het eerste gezicht zijn de schilderijen van Lijs Vosselman knap, zeer knap geschilderde doeken. Lijs heeft zich tijdens haar academietijd stukje bij beetje het schildersvak eigen gemaakt. Het mooie is dat deze ontwikkeling bij haar verder en verder gaat. Nog beter schilderen kan altijd, dat houdt nooit op.
Maar er is iets vreemds met de schilderijen van Lijs. De situaties die zij beschrijft, de beelden die zij gebruikt voor haar schilderijen komen uit de wereld van de patholoog-anatoom, de rechercheur, de politiefotograaf, de getuige of degene – die - ontdekt. Alleen: zij is er net iets eerder. Het is net alsof een kunstschilder als eerste aanwezig is op de plekken die ze beschrijft, nog voor de getuigen en de officials. We weten allemaal wat wordt gezegd van degene die als eerste op de plek van de misdaad is…
Lijs legt de echo van een gebeurtenis vast voordat anderen zich hem hebben toegeëigend.
Naast vaardig kunnen schilderen vereist dat een uniek gevoel voor timing. Hoe ze dat voor elkaar krijgt weet zij alleen.

Marcel Doorduin