jong talent 2008, Amke Hulsbos, Arnhem


Ik zoek de grens van schoonheid en lelijkheid op.
Naar iets heels moois kijken roept de zelfde fascinatie op als kijken naar iets lelijks.
De meisjes die ik heb geschilderd zijn allemaal 'net' geen model meer. Ze hebben stuk voor stuk iets vreemds, iets menselijks, iets lelijks, maar het totaal straalt wel schoonheid uit.
De portretten kijken je aan, of dwars door je heen.
Ik ben geïnteresseerd in individuele persoonlijkheden, en ook in stereotiepe clichés.*********



Door Carole Witteveen
Docent schilderen en eindexamendocent, Artez Arnhem:

Zo op het oog zijn het klassieke portretten van vrouwen, die mijmerend voor zich uitstaren in een lege wereld, of, volkomen in zichzelf gekeerd.
Als je de portretten beter bekijkt is er van alles mis of op zijn minst, iets vreemds aan de hand.
Anatomisch gezien beantwoorden zij niet aan het beeld van schoonheid en perfectie. Er is zelfs sprake van een zeker misvormdheid.
Halzen die te lang zijn, vreemde oren en neuzen, vaak buitenproportioneel.
Toch geven zij samenhang, schoonheid weer.
Je haalt je modellen uit glossy tijdschriften, foto's van vrouwen met ideale strakke lijven, die ons op arrogante, ongenaakbare wijze aanstaren.
Het is de blik die Amke interesseert en tegelijkertijd hun kwetbaarsheid. Deze twee elementen vormen de ingredienten van jouw portretten. Door deze in een ander perspectief te plaaten, te overdrijven en vet aan te zetten, komen we aan bij de grens tussen schoonheid en lelijkheid.Ik citeer nu uit "De geschiedenis van de schoonheid" van Umberto Eco:
In verschillende esthetische theorieen van de oudheid tot de middeleeuwen, wordt het lelijke gezien als het tegendeel van het schone, als een disharmonie die de regels schendt van de proportie of als een gebrek dat een wezen datgene onteemt wat het van nature zou moeten bezitten.
Maar een beginsel hebben ze allemaal gemeen: hoewel er lelijke wezens en voorwerpen bestaan, is de kunst in staat deze op mooie wijze weer te geven en de schoonheid van deze nabootsing maakt het lelijke aanvaardbaar.Daar ligt nu de kern van jouw portretten: in het isolement van de disproportie en de schoonheid.