Kunstkaart

Mijn Cyberia is ergens tussen Dystopia en Utopia. Wat voor de een de ideale wereld lijkt is voor de ander een ultieme nachtmerrie. De toekomst is dichterbij dan we ons kunnen voorstellen. Het tijdperk van de robotica is nu, en of we het nu leuk vinden of niet het zal zich meer en meer ontwikkelen en evolueren. Maken robots ons het leven makkelijker? Is dat het einde van slavenarbeid, uitbuiting en geestdodend fabriekswerk? Is de eenzaamheid geschiedenis? Of, zullen we vervangen en overheerst worden, worden ze slimmer dan wij? En dan heb je nog een hybride vorm, half mens half robot. Zou dit ooit realiteit worden? Dit is mogelijk nog verwarrender. Een wereld delen met elektronische mensen zonder hart, geweten en angst kan een hele andere wending nemen dan we misschien wel zouden willen. Een wereld delen met high Tech – half mensen – half machine, oneindige denk – kracht gecombineerd met menselijke deugden als wraak, jaloezie, wellust oorlogszucht en machtswellust, zou totaal onvoorstelbaar en onvoorspelbaar zijn.